منتظران مهدی
محمدصالح مفتاح از فعالان جنبش عدالتخواه دانشجویی در وبلاگ خود به بررسی مخالفان جنبش عدالتخواه دانشجویی پرداخت.
وی در ادامه می نویسد: به قول شهید مطهری کسی قطار ایستاده را سنگ نمی‌زند. اما همین که قطاری در حال حرکت باشد، برخی به خود جرأت می‌دهند که به آن حمله کنند و سنگ بزنند.
این فعال دانشجویی در ادامه می نویسد: از سوی دیگر نشریه‌ی همت (هفته‌نامه‌ی حامیان دولت) نیز در شماره‌ی اخیر خود به مناسبت پرداختن به پرونده‌ی جنبش عدالتخواه دانشجویی به فحاشی و تندخویی دست زده است و با ادبیاتی عجیب و زننده بر این تشکل دانشجویی تاخته است. جالب آن‌که اکثر این مطالب با نام‌های مستعار و غیر واقعی نشر یافته است تا از پاسخ‌گویی و دامن‌گیری این تهمت‌ها پرهیز شود!
این فعال جنبش دانشجویی با بیان اینکه یکی از محورهای این مطالب پررنگ‌کردن و دست‌گذاشتن بر انتقادات و اختلافات مابین سازمان بسیج و جنبش عدالتخواه دانشجویی بوده است می نویسد: این نشریه مطلب نقد سازمان بسیج که چند سال قبل در یکی از نشریات مرتبط با جنبش عدالتخواه منتشر شده بود، بار دیگر نشر یافته و در یادداشتی به قلم کاظم تهرانی با عنوان «برادری و تضاد» به بررسی این -به قول خودشان- تعارض پرداخته است. نویسنده با بیان این مطلب که بسیج دانشجویی عدالت‌خواه‌ترین مجموعه‌ی دانشجویی در کشور است، جنبش عدالتخواهی را به فعالیت تحت لوای بسیج دعوت کرده است. در نهایت نیز با بیان اینکه جنبش عدالتخواه دیگر توان و رمقی برای فعالیت ندارد (!!) و اینکه حتی در برخی حوزه‌ها علیه شخصیت‌های عدالت‌محور (!!) هم اقدام به موضع‌گیری کرده است، جنبش را به اقدام مناسب برای رفع کدورت با گروه‌های «حزب الله» کرده است. معلوم نیست که نشریه‌ی همت که در شماره‌ی یکم خود به بازسازی چهره‌ی مشائی به عنوان یک نیروی انقلابی و ارزشی کمر همت بست، منظورش اقدام اخیر جنبش عدالتخواه دراعتراض به مواضع ضد انقلابی مشائی بوده است یا خیر!
در مطلب دیگر نیز با اعتراف به این مطلب که این جریان مرجع گفتمان‌ساز عدالت در کشور را مقام معظم رهبری می‌داند، سعی در القای مخالفت این جنبش با اندیشه‌های مقام معظم رهبری دارد. این مطلب البته در یک تعارض و تضد درونی، در ابتدا جنبش عدالتخواه را محصول مکتب خراسان می‌داند که از شخصیت‌های شاخص آن شخصیت‌های عدالتخواهی همچون مقام معظم رهبری، مرحوم شریعتی، شهید مطهری، محمدرضا حکیمی و حیدر و حسن رحیم‌پور ازغدی نام می‌برد و آن را در تعارض با مکتب تهران (با شخصیت شاخص مهدی نصیری) می‌داند. که البته نویسنده با نوشتن تنها یک جمله که «در عرصه‌ی عمل اجتماعی نوع نگاه کسانی دیگر حاکم است» از کنار این مطلب می‌گذرد.
نکته‌ی عجیب دیگر حذف شدید (!!) نام دانشگاه امام صادق علیه‌السلام و عدالت‌خواهان امام صادقی در تشکیل جنبش عدالتخواه بوده است. در حالی که نسل اول تشکیل‌دهندگان این جنبش هم متأثر از فارغ‌التحصیلان این دانشگاه بوده‌اند و هم‌چنین بسیج این دانشگاه جزء تشکیل‌دهندگان جنبش بوده است و هم‌اکنون نیز جزء تشکل‌های مرتبط با جنبش عدالتخواه دانشجویی می‌باشد.
وی تاکید می کند: طیف گسترده‌ی مخالفان جنبش عدالتخواه دانشجویی از اپوزیسیون گرفته تا حزب مشارکت و تا حامیان دولت نشان از یک امر مهم دارد و آن استقلال و عدم وابستگی این جریان به قدرت دولتی است. در عین حال حمایت و تأییدات رهبری و نیز عمل‌کرد این تشکل دانشجویی نشان از این دارد که وابستگی به اندیشه‌های انقلاب اسلامی و مقام معظم رهبری در این جریان یک اصل لایتغیر بوده، هست و ان‌شاءالله خواهد بود.
مفتاح در پایان می نویسد: البته همواره نقدهای صحیح و به‌جا نیز بوده‌اند که راه‌نما و اصلاح‌گر بوده‌اند و باید به آنها توجه داشت.
| Design By : Pichak |
